Drielandenwandeling Susteren: twee gezichten

Het idee is erg leuk. Het smalste stukje Nederland is slechts 4,8 kilometer. In principe kun je hier dus prima wandelen van Duitsland naar België, terwijl je Nederland van Oost naar West doorkruist. Er bestaat dan ook een heuse “Drielandenwandeling”. Het bleek echter een wandeling met twee gezichten. En eigenlijk ook maar twee landen.

>>> Ik heb zelf een aantrekkelijkere variant gemaakt waarbij je niet door industrie en loopt en wel voet aan de grond zet in drie landen: Drielandenroute “Puntje Pruses, Beetje Belsj”

Westzipfelpunkt: het meest Westelijke puntje van Duitsland

De start van de route is veel belovend. Je begint bij het station in Susteren en loopt richting Duitsland. Het is, zoals overigens bijna de hele route, veel asfalt en fietspaden. Maar het is voor een zondag niet heel erg druk en de weilanden liggen er lieflijk bij. Het is zomer en de bermen staan in bloei.

Al snel loop je Duitsland in. Het Westzipfelpunkt is het meest westelijke stukje van Duitsland en daar hebben ze wat werk van gemaakt. De grens zelf ligt in het midden van de Rode Beek. Een plateau over de beek zorgt ervoor dat je ook daadwerkelijk op de grens kunt plaatsnemen. Het heeft de vorm van een bankje. Dus je voeten bungelen in Duitsland en je billen zitten in Nederland. Het blijft een geinig idee.

Overigens is dit nog maar sinds 1963 het meest Westelijke punt van Duitsland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog lag het meest Westelijkse punt van Duitsland natuurlijk nog veel westelijker. Na de oorlog werd dit deel van Duitsland ter compensatie aan Nederland geschonken en was er hier überhaupt geen grens. In 1963 gaf Nederland het weer terug.

Van Duitsland richting België

Meteen na het Westzipfelpunkt steek je de beek en dus de grens weer over naar Nederland. Vanaf nu begin je met het doorsnijden van Nederland van Oost naar West. Dit is een erg mooi en rustiek natuurgebied langs eerst de Vloedgraaf en vervolgens de Geleenbeek. Je loopt langs menege Katsbek, waar ons gezin overigens kind aan huis is.

Juist doordat ik het gebied zo goed ken, vind ik het jammer dat de route niet net een kilometertje omloopt. Dan zou je het mooiste deel van de Geleenbeek meepakken, waar de oorspronkelijke meandering weer teruggebracht is. Dit stukje is een genot om te wandelen, maar je laat het links liggen.

Het laatste stuk naar de Belgische grens.

Aangekomen bij de snelweg A2 begin het laatste stuk naar België. De flyer van de wandelroute geeft aan dat je de route hier kunt inkorten, door de het stuk naar België over te slaan. In plaats van 16 kilometer wordt de route dan 9,5 kilometer, maar dan is het natuurlijk geen Drielandenwandeling meer.

Achteraf begrijp ik wel waarom de afkorting zo enthousiast genoemd wordt. De route voert namelijk 6 kilometer langs geparkeerde vrachtwagens over een industrieterrein met fabrieken, distributiecentra en een enorme parking voor geïmporteerde auto’s. Als je van wandelen in de natuur houdt valt dit stuk vies tegen. Het meest landelijke element uit dit deel van de wandeling is de melkfabriek van FrieslandCampina, waar ook op zondag de tankwagens af en aan rijden.

Anderzijds, je wilt  (letterlijk) een dwarsdoorsnede van Nederland, dus je krijgt een dwarsdoorsnede van Nederland. En daar hoort industrie misschien ook wel gewoon bij. Daarbij komt dat je drie landen aan wilt doen, dus het doel heiligt de middelen. Je stapt stevig door en ziet België naderen.

En daar ligt België… in de verte

Als ik me goed had voorbereid, dan had ik het eigenlijk wel kunnen weten. Maar de flyer doet toch wel heel anders voorkomen: “Er is een plek in Limburg waar u binnen korte tijd van België naar Duitsland wandelt” staat er. En dan blijkt dat je helemaal niet in België komt.

De route brengt je naar Illikhoven, een rustiek dorpje dat aan de Maas ligt. Maar de grens met België ligt in het midden van de Maas en er is hier geen brug om je er naar toe te brengen. Er staat een gigantische stoel vanwaar je naar België kunt kijken. Maar voet op Belgisch grondgebied zit er niet in.

De Drielandenwandeling is dus niet echt een Drielandenwandeling, maar een Tweelandenwandeling met uitzicht op een derde. Had ik me dat op voorhand gerealiseerd dan had ik me de 6 kilometer industriegebied wel bespaard.

Weer terug naar Susteren

Eenmaal weer terug langs de snelweg gaat de route door het Körbusch. Dit is een mooi gemêleerd gebied met beekjes, bossen en landbouw. Hier heeft de natuur het weer grotendeels voor het zeggen en kom je weer tot rust. Langzaam besef je weer waarom je dol bent op wandelen.

Conclusie: Drielandenwandeling valt wat tegen

Het begin en het einde van de Drielandenwandeling zijn alleszins leuke wandelroutes en bij tijd en wijle echt prachtig. Maar voor mij was de wandeling uiteindelijk een teleurstelling: een groot deel wandelen over een industrieterrein om uiteindelijk het derde land niet eens te halen. Ik had het kunnen weten als ik net iets beter had nagedacht van te voren. Maar de teksten op de flyer hebben me behoorlijk misleid.

Het idee om Nederland te voet te doorkruisen blijft echter in mijn hoofd rondzweven. Vanaf de grensbrug bij Maaseik, kun je zo de natuur in. Het zou toch mogelijk moeten zijn om een aantrekkelijke wandeling te maken van daar tot in Duitsland. Misschien wat meer kilometers, maar wel een echte Drielandenwandeling. Ik denk dat ik daar eens wat tijd aan ga besteden.

Toegevoegd op 29 augustus 2021: Inmiddels is mijn eigen versie van de Drielandenwandeling klaar.

Over de Drielandenwandeling

• Start en finish: Station Susteren, wandelknooppunt 47
• Parkeren: P&R station Susteren, net achter het station,
• Lengte wandeling: 16 km (afkorting mogelijk tot 9,5 km)
• Knooppunten
• 47-90-79-87-77-78 50-17(-27-17)-16-15-13-43-47 (afkorten mogelijk door deel naar knooppunt 27 over te slaan)
• Meer info: www.smalstestukjenederland.nl