Kun je een Trage Tocht uitzetten bij een beek die Snelle Loop heet? Dat moet haast wel de uitdaging geweest zijn bij de allernieuwste Trage Tocht vanuit De Mortel. Beloofd wordt “mooie en vooral rustige” wandeling in de Brabantse Peel vanuit het kerkdorpje De Mortel. Ik heb de tocht ondernomen en kan niet anders dan concluderen dat dat meer dan gelukt is. Met als hoogtepunt een paadje langs de Esperloop, een schitterend beekje, dat je stroomopwaarts mag volgen.
Het gebied hier helemaal in het oosten van Noord-Brabant is een wat minder bekend wandelgebied, maar dat is helemaal ten ontechte. Vlakbij de Mortel heb je in Huize Padua een schitterende wandeling over het terrein van een psychiatrisch ziekenhuis. Om nog maar te zwijgen over het laarzenpad in de Maasheggen, het oudste cultuurlandschap van Nederland. Keus genoeg, dus. Maar vandaag dus de Trage Tocht De Mortel.
Rust
Is de route rustig? Even dreig ik me bedrogen te voelen, als ik voor de 4e keer in vijf minuten wordt ingehaald door een auto bij 60 per uur. Ik kijk nog eens goed op mijn kaart en blijk al een paar honderd meter verkeerd te lopen. Het pad waar ik wel rechtsaf had gemoeten is uiterst stil en bosrijk. Kijk, zo ken ik de trage tochten. Ik had kunnen weten dat het aan mij lag.
De goede route is met uitzondering van enkele hotspots echt heel rustig. Ik kom drie keer iemand tegen die een hond uitlaat en één keer zie ik heel in de verte een wandelaar. Verder heb ik het bos bijna voor mezelf alleen. Alleen een haas die me aankijkt, even twijfelt en dan toch maar wegrent.
>>> Lees ook “Trage Tochten in Brabant” .
Na een ommetje om De Mortel passeer je de doorgaande weg en ga je het Grotelsche Bos in. Het is een heerlijk ruikend naaldbos. Je passeert een veld van de lokale verenging voor speurhonden. Al snel sta je opeens bijna aan de voet van de KPN-toren, die als een reus boven je uittorent. De hele wandeling zie je hem van tijd tot tijd aan de horizon, maar als je er zo dicht bij staat lijkt ie opeens erg groot.
Ik voel me stiekem wel thuis bij deze toren. Het is de tweelingbroer van de toren in Ittervoort, die ook altijd toeziet op mijn lokale wandelingen.
Rustig wordt rustiek, open vlaktes en de Snelle Loop
Dan zie je de eerste open vlaktes door de bomen heen. Het is typerend voor het tweede deel van deze trage tocht. Het is er erg afwisselend tussen gras, bos, hier en daar een vennetje en de eerste echte beek: De Snelle Loop.
De Snelle loop is geen natuurlijke beek, maar ooit aangelegd. Dat verklaart ook waarom die grotendeels recht loopt. Toen ik er liep, was de waterstand erg laag. Er was eigenlijk geen sprake van een loop, laat staan een snelle. Dat past dan weer mooi in het thema van de wandeling.
Je steekt de beek over en je loopt een open veldje op, met een bankje bij een ven. Hier vond ik voor het eerst een steen van Kei Tof, de door Corona ontstane Facebook-rage van 2020 met beschilderde zwerfstenen. Ik plaats een foto in de Facebook-groep en stop de steen in mijn zak. Morgen krijgt ie een nieuw leven in Limburg.
De Esperloop, het hoogtepunt van de Trage Tocht De Mortel
Maar het mooiste stuk moet nog komen. Dat is zonder twijfel het pad langs de Esperloop. Ik kom eigenlijk superlatieven te kort voor deze paar kilometer. Het is echt fabuleus mooi, betoverend, on-Nederlands idyllisch.
Een heel kalm beekje, dat als een malle meandert door het bos. De steile oevers begroeid met varens. Tussen de bomen door gestoken staan een paar halfwilde runderen te herkauwen. Zelfs de meest overtuigde sprookje-atheïst gaat hier spontaan in elfjes geloven.
Ik zie een breed pad naar links afbuigen en even vrees ik dat we hier de beek gaan verlaten. Maar gelukkig, we houden het kleine pad aan en mogen nog een kilometertje langs de loop voortgaan. Bij hoog water is dit schitterende pad overigens niet begaanbaar. Dan zul je een alternatieve route moeten nemen.
De Esperloop is in totaal 8 kilometer lang. Het ontstaat vanuit de Snelle Loop en mondt er ook weer in uit. Een kilometer of twee mag je het volgen. Je ziet het niet, maar het water bevat veel ijzer. Dat komt doordat het water afkomstig is vanuit een gebied met een geologische breuk: de Peelrandbreuk. Bijna aan het einde van de route kom je hier een informatiebord over tegen en een metalen doorkijk-frame. Als je daar op de juiste manier doorheen kijkt, zou de je breuklijn moeten kunnen zien. Ik denk dat je er een meer aardrijkskundig oog voor nodig hebt, want ikzelf kon het niet goed ontwaren. Maar interessant is het wel: breuklijnen in Nederland die het landschap vormgeven.
De toetjes: eeuwenoude boerderijen in de buurtschap Boekent
Aan het einde van de route vind je ook Boekent. Nu een straat maar vroeger een buurschap ten Zuiden van Gemert. De naam Boekent komt van Boekhout wat beukenhout betekende. Hier staan prachtige huizen en boerderijen met illustere namen zoals de Mansarde (van de Franse kap als dakvorm).
Bijzonder is ook het verhaal van Hoeve Ten Broek, die plaatselijk bekend staat als Armenhoeve. De toenmalige eigenaar liet de boerderij bij zijn overlijden in 1454 na aan de kerk van Gemert, maar onder voorwaarde dat de armen van Gemert elke vrijdag in de vastenperiode hier erwten, haringen en brood konden krijgen. Ook moest hier elk jaar op zijn sterfdag brood uitgedeeld worden. Dit heeft men tot in de twintigste eeuw ook gedaan. De boerderij staat er nog steeds prachtig bij, maar is inmiddels in particulier bezit.
Minder mooi aan wandeling
Is de gehele tocht dan zo betoverend? Nee, het pad langs het dagstrandje bij de Aarlesche Vijver in het meest Zuidelijke deel van de route is echt het mindere stuk. Het is lang en recht langs een relatief druk fietspad. Even verderop een paar auto’s en zelfs een tweetal motors. Ook de grote hoeveelheid afval dat de strandgasten hier achterlaten was stuitend (maar daar kan de routemaker niet veel aan doen).
Ook de eerste kilometers rondom De Mortel waren wat minder: een smal asfaltpaadje (later gravelpaadje) langs maïsvelden en paardenweides had weinig toevoegende waarde. Maar dat kwam misschien ook wel doordat het maïs hoog stond en het uitzicht belemmerde. Er staan wel twee leuke tafels voor een picknick langs dit pad.
Conclusie over de Trage Tocht De Mortel
De Trage Tocht vanuit De Mortel is een heerlijke aanwinst in de verzameling trage tochten. De afwisseling tussen open vlaktes, bossen en beekjes zal veel wandelaars plezieren. En het absolute pareltje van de Esperloop zal lang blijven heugen.
Praktische informatie
- Trage Tocht de Mortel
- Adres start- en eindpunt: de kerk in De Mortel
- Honden aangelijnd toegestaan
- Lengte wandeling: 16,5 km
- Routebeschrijving en gpx
- De Trage Tochten kosten €2,50 voor een losse wandeling, of €13,50 voor een jaarabonnement.
- Bekijk ook dit overzicht van alle Trage Tochten in Brabant
Plaats een reactie